******************************

مخاطب خاص که داشته باشی، دیگر فرقی ندارد چه می نویسی.


قلم را به دست می گیری


کافی است تصورش کنی ...


کافی است خاطراتش را ورق بزنی ...


کافی است گرمای دستانش را به خاطر آوری ...


حتی اگر خنده اش هم در ذهنت مرور شود ، کافی است.


بعد شروع به نوشتن میکنی.


می نویسی ...


آنقدر می نویسی تا به آرامش برسی.


و وقتی برمی گردی و به نوشته هایت نگاه می کنی،


می بینی تمامشان ،


آغشته به حس لطیف با "او" بودن است ...