من مهلا از نبودنش مجهول شده ام این روزها ...

این روزها احساس می کنم عجیب شده ، یا روزهایم یا خودم!

با یقین می گویم اگر یک تست خودشناسی در دستم باشد، مطمئنا بین دو گزینه مدام شک می کنم و آخر گزینه اشتباه را تیک می زنم! به این احساس کاملا مَن در آوردی می گویند:خودنشناسی !

این احساس جالب و ناشناخته در سرزمین فتوحات من ، جایش شاید دامنه ها باشد،شاید اگر کشفش کنم قلّه را از آن خود کند، این حس های مرموز که به همه چیز شبیه اند و به هیچ چیز شبیه ، باعث اختلال حواس هم می شوند حتی ! نه آن اختلال حواسی که زیر گمشدگآن آگهی های روزنامه می زنند!

مثلا امروز از صبح علی الطلوع که بی خوابی به سرمان هجوم آورد وسر به سنگ خورده میلش به نوشتن کشید تا همین ساعت(18:43)من روی صفخه ی ایکس پارگراف ایگرگ مانده ام!

مدام در حال انواع و اقسام مشتق گیری و ایهام تشبیه ام و قضیه سوار کردن بر فرق سر ِ مسائلم،مگر دستم به این لاگرانژ و گرادیان و سهراب سپهری و ماث نرسد !

نمی خواستم دیگه مطلب بذارم اما خسته شدم از اینکه همش تو دفترم بنویسم ...

خیلی وقته مطلب نذاشته،خب اون غرورش رو به خاطر من نمیشکنه، حتما من باید بذارم تا اون هم بذارم ، دارم دیوونه میشم ، هی دختر ، مهلا خانم تو که اینجور آدمی نبودی ...

مثل وقتی که نمی توانی حالت  را بر اساس غلظت مولی بیان کنی ، باز هم این احساسات و حالت ها جزو مجهولات هستند !

انسان که باشی باید مرز بین خیلی فازها را بلد باشی ،بدانی کدام حس را محصور کنی و کدام را با کاتالیزور سریع تر به مقصد برسانی !

مثلن بدانی وقتی سردرگمی، اسمش را بی حوصلگی نگذاری.وقتی مضطربی اسمش را عصبانیت نگذاری؛وقتی نمی شناسی بقیه هم دچار دردسر می شوند و گمراه!

وقتی ندانی کی باید مغرور باشی و کی دل بسوزانی!

وقتی ندانی دو دوتا نکردن هایت مساوی با کلی خیال ِ بد است!

خیلی وقت بود شیمیست بازی در نیاورده بودم ، دلم برای دنیای مولکول و ماده و آزمایشگاهی که می دانی حرکت بعدی مولکوهایت و رفتارشان چیست تنگ شده بود، دنیای پاکی دارند!

خسته شدم ...

من باید بریم به دریا برسم ... دریا کجاست حالا، خبردارین؟ *:)

هذیان گویی و این تب نویسی ها را بذارین به حساب خالی نبودن عریضه ،قحطی در من بیداد می کند ! عشق لطفا ...